24 mei 2020 - Het Landelijk Expertisecentrum Sterven heeft 24 mei aangewezen als de jaarlijkse Nationale Dag Aandacht voor Sterven, een dag waar we stilstaan bij de onvermijdelijkheid van het sterven. Dit jaar in deze coronatijd krijgt deze dag een extra emotionele lading nu zovelen overlijden aan het coronavirus. Esther Nijbroek, spreekster bij uitvaarten, heeft vandaag een blog geschreven met een prachtig gedicht van de schrijfster Esther Terlouw:
Mogen waken bij een dierbare die gaat sterven. Het kan een heel mooi, intens en dierbare ervaring zijn. Daarover schrijft Esther Terlouw heel treffend. “Het is een intiem moment. Wij met zijn tweetjes, nu je er nog bent. Stilletjes geniet ik van het samen zijn. Nog even jou voor mij alleen en dat vind ik fijn.”
Nog even samen. Het is midden in de nacht, ik zit stilletjes naast jouw bed, wetende dat je binnenkort gaat sterven, het zorgpad is nu ingezet. Dus nu zit ik hier te waken, in de stilte van de nacht. Jouw hand nog in de mijne en ik fluister zacht…Mama ik ben bij je, ik ga nergens heen, tot het einde blijf ik bij je, ik laat je niet alleen.
Je ademhaling hoor ik gaan, het is een vertrouwd geluid, een teken dat je er nog bent, je ademt in en ook weer uit. Het voelt vertrouwd om hier zo dicht bij jou te zijn, en ondanks dat het verdrietig is, voelt het toch ook fijn.
Het is een intiem moment, wij met zijn tweetjes, nu je er nog bent. Stilletjes geniet ik van het samen zijn, nog even jou voor mij alleen en dat vind ik fijn.
Ik kom tot rust en voel me vredig, een lied komt in mijn hoofd. Ik zing het zachtjes in de nacht, een lied dat trouw belooft…Stil…mijn ziel…wees stil, zo passend op dit moment. Ik zing het zachtjes hier voor jou, nu jij nog bij me bent. Het geeft me rustrust in deze nacht. Misschien jouw laatste uren, voordat de hemel wacht.
Ik koester dit moment, nu jij nog bij me bent, nog even dichtbij jou, zo fijn ons laatste samen zijn. (Esther Terlouw)
