Neer - 21 augustus 2023 - Het is alweer een tijdje geleden dat jullie van mij hebben gehoord, maar er is zoveel gebeurd dat ik ook niet goed wist hoe het allemaal te verwoorden. Kort samengevat, Emi is nog steeds thuis na enkele malen opgenomen te zijn geweest in de crisisopvang. We blijven hopen dat er ergens een passende plek is voor Emi, maar na de ene na de andere afwijzing valt het zwaar om hoopvol te blijven. Deze situatie trekt een enorm zware wissel op Emi zelf, maar zeker ook op ons hele gezin.
Enkele recente blognotities om jullie een beeld te geven hoe de situatie nu is:
13 augustus 2023
De laatste maanden denk ik vaak na over de toekomst van Emi. Wat is mijn droom voor haar? Een plek waar mensen werken met hun hart en ziel en haar behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. Menselijk en vol liefde. Waar ze zien wat Emi kan en hier op inhaken. Het beste uit haar willen halen en zien hoe puur en lief ze is. De buien die bij Emi horen en de angsten die hierbij komen ook omarmen en niet wegrennen of haar wegstoppen als ze dit niet kunnen handelen. Met ons blijven praten over wat Emi nodig heeft en vooral eerlijk blijven of ze dit kunnen bieden. Emi heeft stabiele sterke mensen om zich heen nodig, vooral als zij zichzelf verliest en een arm om zich heen nodig heeft. Ik heb het hele plaatje nog niet helemaal duidelijk, maar dit is al een begin. Als moeder wens ik een fijne toekomst en als ik achteraf terugkijk zie ik de kracht van Emi overal doorheen stralen. Ja, het was en is met tijden enorm zwaar, maar dan vooral omdat ik me machteloos voel en als moeder mijn hele gevoel erbij komt kijken. Ik hoop dat Emi ooit denkt mama en papa hebben gevochten voor mijn toekomst en hebben mij een fijne jeugd bezorgd. Hoop doet leven zeggen ze en hoewel deze vaak de grond in is getrapt, is een mooie liefdevolle toekomst echt een droom voor Emi. Onze sterke prachtige fladderende vlinder hopelijk is er snel een plek die jou met open armen ontvangen en zien hoe bijzonder je bent.
17 augustus 2023
En dan ga ik heel eerlijk zijn. Emi zit nu bijna 6 maanden thuis en hebben we ook 25 afwijzingen gehad van mogelijke dagbestedingen. Ik probeer telkens positief te zijn, maar waar is de plek waar Emi gezien wordt en vooral ook gekeken word naar wat ze nodig heeft dag in dag uit Waar ze positief gestimuleerd wordt en ze het beste uit haar willen halen en niet alleen geld ruiken. Telkens zijn we op die voet overal gestart en dan na maanden of jaren zien ze niet meer Emi maar een geldboom en als Emi dan laat zien zich niet meer prettig te voelen en meer zorg nodig heeft, wordt ze eruit gezet.
Ik merk dat mijn vertrouwen zo beschadigd is dat ik er enorm veel moeite mee heb om Emi los te laten en weer bij volslagen vreemden achter te laten. Ik weet dat er nog mooie pure eerlijke mensen bestaan, maar ons meisje is zo beschadigd dat ik haar met alles wat ik in me heb wil beschermen.
Vrijdag gaat ze meedraaien op een bijzondere plek maar wat is dat verdomde lastig. Onno gaat de hele dag mee om samen te snuffelen en pas als het voor mij goed voelt zal ik delen waar dit is. De naam is al heel toepasselijk voor ons meisje. Samen werken aan het herstel en alles wat er gebeurd is een plekje gaan geven.
18 augustus 2023
We wennen eraan dat veel dagen een uitdaging zijn. Maar dat alles anders is en Emi hard vecht, dat blijft pijn doen. Oneindige liefde overheerst en ja, ik zou willen dat het makkelijker voor Emi was of wordt. Soms schreeuwen van onmacht en toegeven daaraan is niet fijn. Soms kan ik niet anders dan toegeven aan het gemis van wat niet is. Emi is en blijft bijzonder en dat probeer ik te blijven zien. Elke keer horen "hoe doe je het" en dat er bewondering voor is doet ook ergens pijn, want dat is niet wat ik wil. Rust en een mooie toekomst voor Emi is onze grootste wens, want ze is een prachtig puur mens.
20 augustus 2023
Wat een heftige dag voor Emi. Ze was vandaag echt zoekende en niks hielp helaas. Veel gegil en zelfverwonding zoekend naar structuur rust en wat we ook deden, niks werkte. Wat voel je je dan tekortschieten en machteloos. En ja ook ik mama brak vandaag. Ik gun mijn meisje zo de rust en stabiele lieve mensen die zien wat ze kan. Even een klein momentje waar ze bij ons aan tafel kwam zitten en "mama, papa, Dean, Emi" schreef op een blaadje. Daarna was er paniek en die heeft de hele dag overgenomen van ons meisje. Trots en dankbaar dat Onno de rust bewaarde en Emi meenam naar de snoezel om rustig te worden. Hij is nog sterk waar ik de laatste week steeds vaker mijn tranen niet meer kan tegenhouden. Morgen hopelijk weer een rustigere dag voor Emi. Ik mis je zo mijn giebelende vrolijke meisje. En ja, ik ben boos en teleurgesteld vooral nu ik steeds meer merk wat het met ons hele gezin heeft gedaan.
Emi is een 10-jarig meisje uit Neer. Ze heeft complex autisme met een zware verstandelijke beperking, psychoses en een disharmonisch profiel. Deze combinatie maakt dat Emi het vaak heel moeilijk heeft. De wereld is vol met prikkels, voortdurend. Emi kan deze niet verwerken, waardoor ze zich steeds onveilig voelt en daardoor dagelijks heel veel stress ervaart. Dat heeft natuurlijk ook zijn weerslag op haar ouders en broertje. Gelukkig is het leven met Emi niet alleen zwaar, er zijn ook mooie en gelukkige momenten. Haar moeder Petra geeft hier sinds augustus 2021 regelmatig een inkijkje in het leven met Emi.
Foto's Petra van Hees
210823/HvL
