Neer - 18 april 2022 - Ik heb laatst een mooi gesprek gehad met een lieve man. Hij woont in een kleinschalige woonvoorziening. Meneer heeft veel gereisd en vindt het een eer om op de harp te mogen spelen. Hij vertelt dat hij voortaan alleen nog maar met Ryan Air wil vliegen vanwege de "harp" op de staart. Vandaag heb ik een groepssessie met de harp waarbij deze meneer ook aanwezig is. Hij is opnieuw betoverd door mijn harp, en hij vind het al een eer om de harp vast te mogen houden.
Het moet zichtbaar allemaal even landen. Hij observeert de harp uitgebreid, voordat hij er voorzichtig na wat aanmoediging op begint te spelen. Hij vertelt dat door de muziek de herinneringen bij hem weer naar boven komen.
Ik vraag hem welke herinnering er op dat moment is. Hij heeft een dromerige blik in zijn ogen en waant zich weer even in het buitenland. Hij vertelt enthousiast over zijn verblijf in Ierland. Een prachtig land met schitterende natuur, mythes en verhalen en overal waar je in Ierland komt zie je de harp. Tussen het spelen door vertelt meneer nog enkele mooie verhalen. Na een tijdje zie ik zijn ogen waterig worden. De muziek heeft hem zichtbaar geraakt…
Daarna is zijn buurvrouw aan de beurt. In eerste instantie voelt haar hand heel krampachtig, maar al snel begint mevrouw steeds meer te ontspannen en na een tijdje verschijnt er een glimlach op haar gezicht.
Na afloop roept meneer iemand van de begeleiding en zegt “Er is net een wonder gebeurd, mevrouw reageerde ontzettend goed op de muziek. Ze leefde helemaal op.” En toen ik weer naar huis ging zei hij: “Jij brengt mensen weer tot leven”.
Laatst speelde ik voor een zieke meneer in bed. Kort na de eerste klanken zie ik tranen komen. Ik speel zacht een aantal instrumentale muziekstukjes en na afloop vraag ik hem hoe hij zich nu voelt. “Ik voel mij beter”, geeft hij aan. Ik vraag hem wat hem precies geraakt heeft, en hij antwoord: "Alles!"
Op mijn vraag of hij aan kan geven waar hij het voelt, zegt hij meteen "mijn buik" en wijst de betreffende plek aan. Ik vraag of hij nog wat van de harp wil horen, dat wil hij graag. Ik speel Greensleeves en nog wat andere muziekstukjes.
De blik waarop hij mij aankijkt, raakt mij ook. Dit vertel ik na afloop en hij vertelt mij dat dit wederzijds is. Wat een mooi intens contact, van hart tot hart.
Ik wens hem heel veel beterschap en ga daarna nog naar een andere meneer.
Deze meneer speelt eerst zelf op de harp en daarna zingen we een paar liedjes. De begeleiding schuift aan en begint ook enthousiast mee te zingen.
Meneer heeft al snel tranen in zijn ogen, hij vertelt dat de muziek herinneringen naar boven haalt. Nadat hij zelf nog een keer op de harp heeft gespeeld hebben deze emoties weer een plek gekregen en is hij vrolijk en ontspannen. Bij het weggaan zegt hij wijzend naar mijn harp: "Zorg goed voor hem."
Muzikale groet, Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
Foto Yolanda Cremers
180422/HvL
