Roggel - 3 oktober 2021 - De 16-jarige Jenis Peters uit Roggel heeft op 1 oktober de derde plaats behaald op Kunstbende Young Creators Festival in Amsterdam. Ze deed mee in de categorie Expo en heeft in juni de regionale wedstijd gewonnen, waardoor ze afgelopen weekend in de landelijke finale stond en de derde prijs behaalde met haar schilderijen. De schilderijen hebben als thema 'vasthouden of loslaten' en zijn met pen op hout getekend.
Jenis zit in het vierde jaar op Agora in Roermond. Jenis is op school gestimuleerd om meer te gaan tekenen. Een coach heeft haar begeleid in het traject Kunstbende. Jenis zit in Roggel ook op de toneelclub.
"Loslaten of vasthouden?
Als je iets lastigs hebt meegemaakt hebt in het leven kan je daar veel last van krijgen. Veel dingen zijn lastig om los te laten, denk aan ruzies, vervelende situaties waar je in zit, pijn uit het verleden, iemand die je hebt verloren, trauma’s etc.
Vaak ga je deze dingen stevig vasthouden omdat het eng is om los te laten, misschien ga je het vergeten? Wat zal er gebeuren als je het loslaat? Wordt het beter? Komt er iets nieuws? Misschien voelt het oude gedrag vertrouwd? Of laat je controle los die veilig voelt?
Loslaten is vrijlaten, accepteren. Waarom zou het beter zijn? Alles wat je vasthoudt gaat jou uiteindelijk vasthouden. Wordt steeds zwaarder, moeilijker en onrealistischer. Je gaat het onderdrukken en het kost veel energie. Het kost veel moeite om vast te moeten houden. Maar soms voelt het gewoon veilig en is het beangstigend om een bepaalde gedachten, persoon, gebeurtenis of verslaving los te laten. Want wat gebeurt er dan?
Acceptatie betekent dat je de strijd om het stevig vast te houden opgeeft, je zult het steeds losser laten en een plekje geven. Ik heb er heel veel van geleerd, er wordt vaak verwacht van je dat je doorzet en vasthoud. Maar als het je onderdrukt, als het te zwaar is, als het niet meer fijn leven is, is het tijd om te denken “En nu is het tijd om los te laten, te accepteren en een plekje te geven..”
Dit heb ik proberen te tekenen, tekenen met deze gedachten.
Het paard met de stenen. Ik heb een paard getekend omdat de dieren mij ook door moeilijke tijden hebben geholpen, dus vond het belangrijk en mooi om dit ook te tekenen. Een paard is ook een vriend van me, een vriend wat bekend staat als een dier met veel kracht. Maar kan het paard met zoveel kracht al die stenen dragen? Dat wordt te zwaar, te moeilijk en te pijnlijk. Wat zou er gebeuren als het paard vasthoudt? Dan valt het paard van de afgrond en overleeft hij het niet. Het paard laat de stenen een voor een los, het wordt steeds lichter. Steeds meer een opluchting, en het paard kan weer gaan leven.
De hand, veel wonden en een touw strak om de hand. De wonden doen pijn, een gebroken pijn en misschien is de persoon die het touw zo strak om de hand heeft ook gebroken? Is het nog waard om het touw vast te houden? Wat zal er gebeuren als de hand het touw loslaat? De wonden zullen genezen, het zullen littekens worden, en de littekens worden een ontzettend mooi overlevingsverhaal om te vertellen. De persoon kan weer gaan leven.
Het meisje met de bal. Het meisje en de bal zijn verbonden met het touw. De problemen zijn vaak ook met elkaar verbonden en kan je ook samen los gaan laten en een plekje geven. Een klein meisje bovenaan een helling die een hele grote, zware bal vast heeft die er vanaf rolt. Wat als het meisje niet loslaat en vast blijft houden? Het is veels te zwaar, dus ze zal ook van de helling vallen. Is dat het waard? Als ze loslaat kan ze het leren accepteren, een plaats geven en gaan leven."
Foto's Jacqueline op den Drink
031021/HvL
