Neer - 23 januari 2024 - Deze column gaat over een van de meest indrukwekkendste harpsessies die ik ooit heb mogen meemaken. Ik ben daar heel dankbaar voor en vind het heel fijn dat ik onderstaand verhaal met jullie mag delen. De schrijfster - die graag anoniem wil blijven - heeft het speciaal voor mij geschreven.
"Lieve Yolanda,
Uit het hart gegeven, met het hart ontvangen. Je gaf ons met de harp dierbare herinneringen om nooit meer te vergeten…
Onze eerste ontmoeting was een hele bijzondere, eigenlijk een spontane verrassing die voor even licht gaf in een moeilijke periode. Via een goede vriendin hoorde jij over het verhaal waar op dat moment mijn leven om draaide. S., een dierbare vriendin van mij was ongeneselijk ziek en in de laatste fase van haar leven was zij enkele dagen te logeren omdat haar paard naar mij toe verhuisde om hem een goed thuis te geven, omdat zij hem dat niet meer kon geven.
Beladen dagen, waar een lach en een traan heel dicht bij elkaar lagen. Bij het horen van dit verhaal werd er spontaan binnen een dag een harpsessie door Yolanda georganiseerd.
Het was een regenachtige dag. Triestig. Eigenlijk zoals het gevoel ook was. Het waren dagen van afscheid en loslaten, op vele manieren. De ontmoeting met Yolanda was gelijk heel warm, begripvol, empathisch, met het hart open. De harpsessie werd gestart in de wei onder een parasol ter bescherming voor de regen. Toen de bui van een kleine regenbui in stortregen veranderde, werd deze verder voortgezet in de stal. Yolanda speelde enkele prachtige stukken. Kippenvel, ontroering. De klanken kwamen gelijk ons hart binnen. Vervolgens mocht S. de harp overnemen. Hoe vreselijk ziek dat ze ook was, bij de eerste tonen die ze speelde voor haar geliefde paard, begon ze te stralen. Ze voelde de trilling van de harp door haar hele lichaam. Voor even was er geen pijn, verdriet en zorgen. Maar was er alleen het moment daar met die harp, samen met haar trouwe paardenvriend. Voor even alles kunnen vergeten en genieten in het moment. Dat was lang geleden.
Ik genoot met haar mee. Ontroerd door wat er gebeurde en wat er te voelen was in de ruimte. De interactie en de uitwerking van het harpspel op de dieren en ons allen. Alle paarden op stal genoten mee in rust, gingen richting de harpmuziek staan en doezelden weg in diepe ontspanning. Katten kwamen erbij liggen, zij aan zij, meegenietend van de prachtige tonen van de harp. Net als dat wij als mens geraakt werden door de muziek. Zelf mocht ik ook even ervaren hoe bijzonder het is om op dit prachtige instrument te mogen spelen.
Het was magisch.
In de korte periode die daarna volgde, heeft Yolanda nog speciaal voor S. een van haar favorieten nummers ingespeeld. Een nummer dat S. en ons allen die dicht om haar heen stonden diep heeft geraakt. Voor haar afscheidsdienst sprak S. de wens uit dat ze graag had dat er een stukje harpmuziek door Yolanda werd gespeeld. Zodat iedere aanwezige de troost en de kracht van de harp mocht ervaren. Heel bijzonder en dankbaar dat Yolanda dit ook wilde doen. Op de afscheidsdienst gaf Yolanda samen met de harp een mooie invulling aan deze wens. Kippenvel, troost, ontroering en rust, de klanken van de harp kwamen ook toen bij de aanwezigen het hart binnen. Yolanda had het niet beter kunnen doen of invullen.
Yolanda heeft met haar harp ons allen veel gegeven. Het heeft troost gebracht en mooie en onvergetelijke herinneringen.
Dankjewel lieve Yolanda dat wij en de paarden de bijzondere kracht van de harp mochten ervaren! Veel liefs."
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
Foto's Yolanda Cremers
280823/HvL
