Neer - 12 juni 2022 - Zo mooi dat mevrouw in haar eigen bewoordingen, in het Limburgs dialect, beschrijft waar ik voor sta met “De kracht van de harp.” Het kleinschalige, het contact van harp tot hart, een luisterend oor, de verbondenheid. Later hoor ik van de begeleiding dat ze na afloop nog een hele tijd over de harpsessie heeft verteld. Zo beschrijft zij het:
"Det se geweun van hout dit kens maeke woa. Ich heb vreuger op sjool in ein koor gespeeldj. Waas ich kapot van. De leege stem, bromstem zagte we. Waas vreuger altied aan het zinge. Ongerwaeg, op de fiets of aan het neuriën op 't wirk. Es ich haaj gewild waas ich zangeres gewaes. Op de daag van vandaag, die leedjes zeen niks, det is get veur 5 minute.
Dae grote harp van det eine maedje, det vinj ich neet zo leuk, is te weus. Deze kleinere van dichzelf, dae is enkel veur dich allein. Ich vinj det sjoon, goof der niks om auch zo'n dink te hebbe om zelf te spele...
Manjefiek met die draedjes, echt eine toon. Lege of hoge klanke? Geweun alles doorrein det vinj ich sjoan."
Vandaag weer mooie individuele harpsessies mogen begeleiden.
De eerste harpsessie is bij een mevrouw die vroeger piano heeft gespeeld. Ze luistert met gesloten ogen naar mijn instrumentale stukjes en beweegt zachtjes met haar hoofd mee op de muziek. Daarna zingen we samen nog een aantal liedjes, waarbij mevrouw uit volle borst meezingt. Ze vindt het heerlijk om te doen en geniet zichtbaar.
Bij een andere mevrouw begint het zingen al op de gang onderweg naar haar kamer. Hier dansen we samen, wat een vrolijkheid. Ik heb vandaag mijn kleine harp meegenomen, die kan ik omhangen, waardoor dansen tijdens het spelen ook mogelijk is. We zingen bekende liedjes, en mevrouw vult deze aan met mooie eigen versies die ze ter plekke verzint. We zingen kinderliedjes voor haar "baby", terwijl zij haar pop liefdevol in haar armen vasthoudt, en tot slot heb ik nog wat rustige liedjes gespeeld, om heerlijk ontspannen deze harpsessie af te sluiten voor mevrouw.
De laatste mevrouw is juist erg stilletjes, in het begin was het even zoeken, wat vindt ze fijn. Zingen wil mevrouw liever niet, dus begin ik met luisterliedjes. Na een aantal stukjes gespeeld te hebben schakel ik voorzichtig over op liedjes van vroeger. Mevrouw begint spontaan zachtjes mee te zingen. Niet echt hoorbaar, maar zo mooi om te zien. Ik speel en zing ’t Kapelke van Frits Rademacher, en zie tranen in haar ogen…
Na afloop van het liedje vertel ik haar dat de harp het instrument van het hart is en dat er ook emoties los kunnen komen, en dat deze er ook mogen zijn. Ik vraag mevrouw waarom dit liedje haar zo raakt en ze vertelt mij dat haar moeder heel jong is gestorven...Wat heftig en triest.
Later koppel ik dit terug aan de begeleiding en hoor ik hoe bijzonder het is dat dit gebeurd is.
De kracht van muziek, de kracht van de harp, het maakt zoveel los...❤🎶
Muzikale groet, Yolanda
Yolanda Cremers heeft sinds april 2022 haar eigen column bij DeltaLimburg.nl. Neem ook eens een kijkje op haar website De Kracht van de Harp.
Foto Yolanda Cremers
120622/HvL
